Vorige week stond ik voor een keuze die vrij lastig was, tenminste dat had ik er zelf van gemaakt. Door 10.000 keer te wikken en te wegen. Bij de ander vragen of het echt nodig is, ik zat volledig te vissen naar waardering.
Doe jij dat ook? De keuze lastiger maken dan dat het is?
Het zit hem niet in de keuze die er gemaakt mag worden, dat weet je echt wel. Maar het zijn de gevolgen die je niet wilt weten of wilt voelen. Laat ik je meenemen in mijn ervaring meestal wordt dat ervaren als helpend.
Oja, de gratis online workshop op 24 november zit zo goed als vol! Enorm blij mee 😊
In december ga ik voor mezelf een leuke uitdaging aan waarin ik jou heel veel waarde ga geven. Elke werkdag in de maand december komt er een podcast online. De podcast heet; ‘Ik, mezelf & Ank’ waarin jij een boost krijgt om ook te kiezen voor jezelf.
Maar dit even tussendoor. Laat ik je meenemen. Er wordt een beroep op mij gedaan met de vraag wil je me helpen. Dat helpen wil ik heel graag, want ik heb daar veel lol van. Een nadeel van mijn lol en deze vraag is dat ik iets mag gaan regelen voor mijn kinderen. En BAM. Daar is het al. Schuld. ‘Wat voor een moeder ben jij dat je beetje lol gaat maken en je kinderen bij een oppas onderbrengt’.
Direct sta ik aan en straal twijfels uit want de gene die mij om hulp vraagt zegt direct; als het lastig is hoeft het niet hoor. Ooh daar is die andere gedachte al…. ‘zo heel erg nodig ben je dus niet’. En binnen no time zit ik een gedachtenland waar ik me helemaal niet prettig bij voel.
En uiteraard krijg ik tijd om er ‘even’ over na te denken. Dat is natuurlijk heel fijn, want dan kan ik fijn alles afwegen;
– als ik nee ga zeggen dan….
– als ik ja ga zeggen dan…
– wat zullen mijn kinderen er van vinden…
– wat zal de oppas ervan vinden…
Man, man, man! Kies gewoon! En gelijk heb je.
Ik koos ervoor om te gaan helpen, want dat trok zo aan mij, ik vond dat zo leuk om te doen. Maar ja, dan komt het oppas gedeelte. Het vragen, het regelen en de kinderen uitleggen waarom we het zo gaan doen. Zij natuurlijk super blij!!! Lekker bij neefjes spelen en pannenkoeken eten bij je oom en tante. Hoe kan het dan toch dat ik blijf zitten met gedachten en gevoelens terwijl ik toch heb gekozen?
Kiezen met je stem betekent nog niet een keuze van binnen. Je zegt; dit wil ik, maar ondertussen blijf je nog hangen. En dat is wat veel energie kost. Ik bleef maar nadenken over dat ik me een gekke moeder vond. Beetje voor je eigen lol iemand gaan helpen, maar daarvoor ben je toch geen moeder geworden? Sterker nog ik voelde me wat zwaar van binnen dat ik de kinderen ging afzetten, terwijl als ik terug kijk; iedereen het leuk vond!
Had ik echt gekozen?
Ja ik had echt gekozen, maar waar het mis ging is dat ik niet achter mijn keuze ging staan. En wat je daaraan hebt? HELEMAAL NIKS!!!
Als je maar blijft malen in je hoofd dat wat je kiest eigenlijk niet kan/mag dan geniet je niet van waar je bent. Dat is ook niet fijn voor de mensen waar je dan bij bent, want waar zit je met je hoofd?
Als je kiest dan kies je ook voor de consequenties en dat is waar je vaak het meeste mee worstel. Het gaat je zoveel meer rust geven in je hoofd als je daar bij neerlegt, want anders denk je dat je kiest, maar kies je dus niks.