Het is een beetje gek om te zeggen, maar ik kan blijkbaar heel goed plannen. Zelfs als het niet voor leerkrachten is. Achter de schermen doe ik ook wel eens niet onderwijs gerelateerde begeleiding binnen teams. Dit voorbeeld gaat over een persoon werkzaam in het ziekenhuis. Dat is in dit geval nodig om te vermelden, omdat het zo is dat in het ziekenhuis er elke dag zo veel onverwachtse dingen gebeuren dat je dat niet kan plannen. Tenminste dat dacht ze en stiekem moet ik zeggen was het eerst ook wel even een nadenk moment voor mezelf. Op dit werkgebied heb ik natuurlijk nul ervaring. Ik ging met haar meekijken in haar agenda. Ze vertelde over haar struikblokken en hoe ze zich week in week uit voelde. Altijd die onrust in haar hoofd. Soms zelfs al tegen een bepaalde werkweek opzien omdat ze wist; het wordt een behoorlijke drukke week. Het ging zelfs zo ver dat ze zei; “Ank, soms liet ik het gewoon gebeuren, ik wist dat het niet paste, maar ja, het moet toch allemaal. Ik moet ze wel helpen.”
En toen begon het me te dagen. Ook zij, geen onderwijzers, maar net zo zorgzaam, net zo verantwoordelijk voor haar patiënten loopt tegen zichzelf aan. En daar ging mijn hoofd. De planning dat gingen we fiksen, dat was geen probleem, maar zij moest eerst een aantal besluiten nemen.
Er waren flink aantal taken die zij deed die echt niet paste binnen de uren deze werkzaam was in het ziekenhuis. Maar ja je kent het wel. “Het is zo leuk om te doen” “Ze vinden het zo fijn dat ik er ben”.
Dat is ook zo, daar ga ik geen enkele discussie over aan. Alleen dan kom ik weer tot het simpele feit wat voor iedereen gelijk is. Een dag heeft maar vierentwintig uur. Punt.
Er waren wat onzekerheden in de werkzaamheden en ze had bij een paar dingen twijfels. Ze wist al heeeeeel lang dat ze er wat mee moest, maar liet een besluit nemen achterwege. Dus daar zijn we eerst mee aan de slag gegaan. Je zou kunnen zeggen ik ben dan de stok achter de deur, maar dat is te kort door de bocht. Ik ben er voor je om de keuzes ook kloppend te maken in het geheel, zodat ondanks dat het jammer voelt, het wel goed voelt. Dat is van essentieel belang. Anders maak je gedwongen keuzes die niet gedragen worden door jezelf en als je dat doet, is het een kwestie van tijd voordat het weer op je bordje komt te liggen.
In de agenda gingen we ook aan de slag. Tijd plannen waarvan ze wist; ik ben het kwijt. Ik weet alleen de invulling ervan nog niet, want dat is ziekenhuiswerk.
Bij leerkrachten doe ik exact hetzelfde. Tijd plannen waarvan je weet ik ben het kwijt, die tussendoor dingen op een dag die je nooit ziet aankomen. Mocht het een keer voorkomen dat je toevallig niks hebt, dan heb je tijd gespaard en die kan je inzetten om of eens een keer eerder naar huis te gaan of vooruit te werken. Net wat je fijn vindt.
Ik werd er zo vrolijk van om haar bezig te zien.
Bij onze tweede afspraak had ze niet alle besluiten genomen nog die we hadden besproken. Het leuke daarvan dat dat niet erg is. Dan heb je namelijk te kijken naar de waarom en weet ik dat er veel meer aan de hand is waar we naar moeten kijken. Dus dan is de stok achter de deur niet eens zinvol, nee, dan moeten we kijken naar wat de achterliggende reden is.
Het moment dat de puzzelstukjes vallen wordt mijn glimlach groter. Dan ben ik zo dankbaar, zo blij, gewoon tof toch dat je met zoiets kleins zo een groot verschil kan maken.
Wees wat liever voor jezelf als je besluiten uitstelt. Alleen stel ze niet uit, ga onderzoeken wat je waarom is en maak dan een besluit wat je met het besluit wilt. Klink vaag misschien, maar ik weet zeker dat je weet wat ik bedoel. Daarvoor volg je lang genoeg.