Zondagmiddag. Het is een regenachtige dag. Ik heb echt zo’n bankhang dag. Tijdens het doelloos scrollen op Instagram kom ik een fragment tegen vanuit de serie ‘Anne met een E’.
Het trekt me wel aan, door dat kleine stukje zit ik er gelijk helemaal in. De serie is op Netflix. Zal ik……
Eerst twijfel ik even; is dit slim? Een serie starten. Ik ken mezelf. Het gaat dan net zoals met een boek lezen. Je wil dan doorlezen, even het hoofdstuk uit, nog even een paar bladzijdes en voor je het weet zit je veel te laat nog te lezen, want het boek is al bijna uit.
Toch ga ik kijken. Lekker een serie. Na de eerste aflevering voel ik het “feel good” gehalte en dat smaakt naar meer.
Zonder al te veel van de serie te verklappen, je weet maar nooit welke spoilers ik dan per ongeluk weggeef, moet Anne ook naar school. Anne is al wat ouder zo rond de 15/16 jaar en door omstandigheden is ze nog nooit naar school geweest. In die tijd was er een meester/juf die alle leeftijden lesgaf. Dus we gaan echt een flinke tijd terug. Ze zitten twee aan twee in een houten lessenaar en waar heel veel mis gaat in dit onderwijs, want dat zie ik ook, is er ook veel van wat ik graag terug zou willen.
Alleen al dat het over lesgeven gaat.
In de serie is er een meester dit het niet zo nauw neemt met regels en het lesgeven maar lastig vindt, maar er komt ook een juf die haar lokaal tot leven brengt. Ze laat de leerlingen experimenteren, verbouwt het lokaal, stimuleert ze om verder na te denken dan dat ze in eerste instantie zien. Die manier van lesgeven. Ze heeft te maken met de moeders van het dorp die van alles vinden, maar ze vecht zich erdoor heen.
Het gaat echt over lesgeven. Ze hoeft niet van alles te noteren, ze investeert haar tijd in het lesgeven, haar administratie is minimaal. Dit is lesgeven toch?!
Hoe goed de ontwikkelingen allemaal zijn, hoe snel het digitale tijdperk de klas in kwam, soms zijn er ook onnodig veel handelingen bij gekomen waarvan ik me met enige regelmaat afvraag; dient dit het onderwijs of dient dit het systeem van controle?
Dat er goed onderwijs gegeven moet worden, staat natuurlijk als een paal boven water, veel van de ontwikkelingen zorgen voor een systeem waar leerlingen hun voordeel mee kunnen doen. Maar het gaat te ver wanneer we van alles moeten noteren waar niemand ooit meer naar kijkt. Veel van deze zaken worden bepaald op een plek waar we geen invloed op lijken te hebben.
En toch..
Ik geloof erin dat wanneer we met elkaar een tegengeluid maken er dingen bijgedraaid kunnen worden. Als we opstaan en het eens niet doen. Jij, maar ook je collega. Hoe? Ik weet het nu nog niet. Het is wel iets wat continue in mijn hoofd maalt. Het moet toch over lesgeven gaan en over de leerlingen. Dat is wat het vak leerkracht inhoudt, niet meer, want dat lesgeven en die leerlingen is al meer dan genoeg.
Als jij denkt aan dat wat totaal niet bijdraagt aan goed onderwijs. Waar denk jij dan aan? En als je antwoord wilt geven op deze mail, wil je dan het zo concreet mogelijk maken? Ik ben onwijs benieuwd.