Dit is de vaste dinsdag-inspiratie-mail waarin je mijn ervaringen kan teruglezen over de begeleiding van leerkrachten en over mijn eigen leven. Delen wordt meer.
We hebben besloten om ons huis te gaan verbouwen. We wilde eerst namelijk verhuizen om allerlei redenen. Maar ik geloof niet de juiste, want hét huis kwam niet langs. Op de een of andere manier ging het of niet door, hadden we een te laag bod of voelde het huis niet als een toekomstig thuis. Maar ik heb dus nul kennis van een huis inrichten, laat staan verbouwen. Hoe vaak je ook kan kijken naar een woonprogramma op tv. Het talent komt niet overgewaaid vanaf het scherm. Natuurlijk kan ik aangeven wat ik wel of niet mooi vindt, maar zelfs daarin wordt het discutabel. De kleur rood kan ik wel mooi vinden voor op een muur, maar als het niet past in de ruimte vind ik de kleur rood ook niet mooi meer.
Het plan was een architect te vragen, we zochten er twee op en maakte een afspraak. Ze kwamen beide langs en we ervaarde met één van de twee direct een klik. Waarom? Geen idee het was er gewoon. Zij snapte het, voelde rustig aan en de manier waarop ze overkwam schepte veel vertrouwen. Ondertussen is het proces begonnen en hebben we de offerte getekend voor fase één. Het maken van de tekening en daarvoor is het nodig dat er in ons huis goed wordt gemeten. Ze loopt die maandag rond en ik zie dat ze het gewend is om te doen, maar ook een bepaalde ongemakkelijkheid ervaart. Ik zit te werken, aan deze inspiratie mail en zij loopt rond in ons huis. Dat vertelt ze ook. Dat het heel persoonlijk is om in iemands huis rond te lopen. Maar ik merk dat ik er geen moeite mee heb. Zij doet haar werk en we hebben haar niet voor niks gekozen.
Ouders kiezen echter niet altijd voor jou als leerkracht voor hun kind. Dat hebben ze soms te slikken want het komt beter uit in de formatie bijvoorbeeld. Een veel voorkomende fout is dan bewijzen dat je goed genoeg bent. Herken je dat? Net even meer tijd als anders besteden aan de wekelijkse update van de klas op social schools. Je uitsloven voor de inrichting van het lokaal, maar dan nog even veel meer uitsloven dan anders. Naja, je snapt het wel.
Vaak is alleen het gevolg; wat je ook doet, ze vinden er toch altijd iets van. En meestal niet iets wat je hoopt. Dat harde werken waarom doe je dat eigenlijk? Het is vaak een onbewust iets om leuk gevonden te worden. Om niet afgekeurd te worden. De mening van ouders kan soms heel zwaar wegen en doet ook echt iets met je wanneer dit vrij negatief is. Stel nou dat je ervanuit gaan dat ouders gekozen hebben voor de school. Dan wel bewust om de visie…wat ECHT heel vaak niet zo is, maar meer omdat het in de buurt is, praktisch is, iedereen er heen gaat, de buurvrouw zo lekker positief was over deze school.
Jij als leerkracht hebt gekozen voor deze school. Tenminste dat hoop ik echt van harte. Dat jij wel nagedacht hebt over de visie van de school. Dan is het een logisch gevolg dat jij als leerkracht de beste persoon bent voor die groep, daar is over nagedacht. Waarom dan ook nog eens die ouders pleasen? Waarbij je van de 28 leerlingen en ook nog gescheiden ouders ze echt niet allemaal tevreden kan krijgen. Echt niet.
Ondanks dat ouders niet gekozen hebben voor jou, ben jij de beste optie die er is. Dus voel dat ook zo, leeft dat als leerkracht en doe lekker je werk en geniet ervan.