Ik denk dat vrouwen het gevoel van schuld verreweg het beste beheersen. Je bent thuis, je doet wat je te doen hebt, maar ergens knaagt het ook als je aan je werk denkt. Je baalt wat je misschien beter voor je duo had achter moeten laten en had je niet nog een mail die je naar ouders moeten sturen? De dagen dat je aan het werk bent werkt het andersom, dan baal je dat je niet thuis bent voor dat kinderfeestje en kijk je steeds op de klok zodat je op tijd thuis kunt zijn.
Die spagaat maakt dat waar je ook bent er altijd een vleugje schuldgevoel aanwezig is wat zorgt voor een continue conflict in jezelf en met jezelf. Daar ga je ook niet uitkomen, tenminste als je oplossing is. harder, sneller en meer je best doen.
In de afgelopen jaren is ons leven enorm versneld. We zijn zelfs sneller gaan lopen en sneller gaan praten. Dat las ik terug in het magazine ‘Psychologie’. Alleen de tijd is hetzelfde gebleven. Het tikt nog net zo traag of snel voorbij afhankelijk van welke beleving jij er bij hebt. Ik weet dat ik de neiging heb te versnellen, omdat ik eenmaal het talent heb zeer effectief te kunnen werken. Wanneer ik dit tot de grens push dan ga ik foutjes maken, maar gaan er ook dingen stuk. Ik kan niet sneller dan snel en vaak wordt het dan ook slordig. Als ik juist vertraag en daarin rustig blijf, kan ik nog net zo snel werken, maar sluipen er geen foutjes in.
Wanneer ik rond loop op scholen of in gesprek ben met de leraren die ik begeleid is dit een steeds terugkerend onderwerp. Het zo goed mogelijk willen doen op alle fronten, hard willen doorwerken om het af te krijgen, maar ook thuis willen zijn. Die spagaat zoals ik het eerder al benoemde.
Waar het over gaat is realistisch worden naar wat je van jezelf mag verwachten als moeder, als vrouw/vriendin, als leerkracht. Dat is wat anders dan wat je vindt dat je van jezelf verwacht. Lees dat nog maar eens terug, dat is het grote verschil. Als je steeds van jezelf blijft verwachten dan is het elke dag een rat race vanaf het moment dat je wakker wordt. En ik weet wat je jezelf wijs maakt, straks wordt het beter, als de jongste naar school is dan komt er meer tijd, als ik die opleiding af heb dan wordt het beter. Maar weet je, er is altijd wel een reden waarom je vindt dat je even moet doorzetten of hard moet werken.
Dus realistisch. Dat is stap één. Begin is met kritisch naar jezelf kijken met wat wil je nou eigenlijk? Doe je de dingen omdat jij het wilt of omdat je denkt dat het verwacht wordt. Op school en privé. Kijk op beide vlakken.
Dit zijn mijn laatste overdenkingen voor 2024 die ik je mee wilde geven. Ik wil je onwijs bedanken voor het lezen en volgen. En dat ik op deze manier een stukje met je mee mag lopen in jouw leven. Fijne jaarwisseling, veel liefde, gezondheid en onwijs veel plezier gewenst in 2025.